Column Jacobine: Angst de baas

AMSTELVEEN Het baasje ziet haar eerder dan de hond. Hij verstijft en trekt de lijn strak. De labrador kijkt op, voelt aan dat er iets mis is en begint braaf te grommen en blaffen. Hij beschermt zijn baasje. Altijd. Het beest loert – waar is het gevaar? – en ziet haar nu ook. Het is waar, haar hond is groot, sterk en harig. Misschien zelfs beangstigend.

Ze merkt vaker aan mensen dat Luna overweldigend is, vooral wanneer ze enthousiast is en losloopt in het Amsterdamse Bos. Loslopende honden voelen feilloos aan dat haar hond geen vlieg kwaad doet en slechts vrolijk speelt. Gebruiken de baasjes dezelfde voelsprieten maar... 

De eigenaar van de labrador trekt de lijn nog strakker aan en begint tegelijk te roepen. ‘Houd hem vast! Roep hem terug!’ Zijn ogen staan wijd opengesperd, de krullen van zijn haar bewegen in de wind en hij heft zijn vuist. Intussen blaft de labrador zich schor en drukt de halsband zijn keel dicht.

Rustig roept ze haar hond bij zich. Luna kijkt nog een keer nieuwsgierig om naar de man en stapt dan vrolijk op mij af. Het gezicht van de man is inmiddels zo rood als de halsband van zijn labrador. ‘Kijk toch uit!’ schreeuwt hij. ‘Zo’n hond houd je toch vast?’ De borstkas van de man gaat op en neer hij snuift vervaarlijk. Net als zijn labrador.

Kijk toch uit, denkt ze. Angst ontstaat in de gedachten van een mens en zenden we uit. Vaak zonder dat we er erg in hebben. Angst dat de wereld vergaat kan een economisch systeem platleggen. Wanneer een mens angst heeft alles te verliezen, kan dat ervoor zorgen dat iemands gedrag verandert en dat de gedachte werkelijkheid wordt. Angst dat er geldtekort zal ontstaan kan zo verlammend werken dat creativiteit verdwijnt en nieuwe mogelijkheden over het hoofd worden gezien.

Oordeelde de labradoreigenaar niet te snel? Wat zou er gebeurd zijn als hij mij vriendelijk had gegroet en de lijn van zijn hond niet had aangetrokken? In een wereld waar we moeten beslissen in een splitseconde of we iets kunnen vertrouwen, of niet, is dat lastig. Toch zouden we beter eerst even tot tien kunnen tellen, even ademhalen, om dan pas te oordelen en te reageren. Is dat te leren? De honden in het Amsterdamse Bos zouden er gebaat bij zijn. En de baasjes ook.

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

www.jacobinevandenhoek.nl