Column Jasmijn: Hebban Olla Vogala Nestas

AMSTELVEEN Dit is het begin van een liefdesversje van bijna 1000 jaar geleden. Het zijn de eerste woorden die ooit in het Nederlands zijn opgeschreven. Ik heb dit versje op school geleerd en toen ik bijgaande foto’s uitzocht, schoot het me weer te binnen.

De foto van de houtduif heb ik gemaakt vanuit mijn raam. Het nestje zit in de conifeer in de tuin. De eksters nestelen een paar bomen verderop. Ze weten het nog niet, maar na dit broedseizoen gaat hun boom tegen de vlakte. Gewoon omdat hij in de weg staat. En te veel schaduw geeft, te groot is, hars afgeeft en oh ja... omdat de eksters herrie maken.
Sinds wanneer zijn we ons zo gaan ergeren aan de natuur om ons heen? Ik word er verdrietig van. Alles waar we last van hebben, moet dood. De mol die de tuin omwoelt, de rat die onze troep opruimt, de ganzen die rond Schiphol wonen.
Hierbij roep ik iedereen op om te genieten van al het moois dat Moeder Natuur ons biedt. Erger je niet, maar verbaas je over wat er om je heen gebeurt. Maak je eigen liefdeslied over de natuur. Wellicht komt het over 1000 jaar in de schoolboeken terecht.
Inspiratie nodig? instagram.com/jasmijn_fotografeert

De ekster. (Foto: Jasmijn Fotografeert)

Ooievaar. (Foto: Jasmijn Fotografeert)

Blauwe reiger. (Foto: Jasmijn Fotografeert)