Michael Tang droomde van een westers klinkende voornaam

AMSTELVEEN Tien verschillende culturen, allemaal wonen ze in Amstelveen. In deze tienweekse serie spreken we tien mensen van de grootste nationaliteiten in de stad. Vandaag: Michael Tang (42), wiens ouders uit China komen.

Michael Tang zet snel het schakelkanaal voetbal uit op de grote televisie in zijn woonkamer als we binnenkomen. Hij schakelt naar een zender met een digitaal haardvuur, op de achtergrond hoor je het zelfs knisperen. 

HONG KONG Michael, die werkt als manager bij Japans restaurant Kokusai, is een vrolijke man, die snel en enthousiast praat. In sneltreinvaart neemt hij ons mee door zijn leven. Hij werd geboren in Den Haag, maar bij toeval, want het gezin Tang woonde in Amstelveen. Zijn ouders waren eerste generatie immigranten, hierheen gekomen vanuit Hong Kong voor een betere toekomst. In Hong Kong is zo veel concurrentie, vertelt Michael. Het is onmogelijk om daar zonder veel geld of connecties tussen te komen. Vader Tang werkte als zeeman en tijdens een van zijn reizen was hij in Nederland, waar hij de mogelijkheid zag een restaurant te openen. 

WESTERSE NAAM En als een van de weinige Chinese families in het toen nog dorpse Amstelveen, was het niet altijd makkelijk. Chi Wai, zoals Michael eigenlijk heet, werd veel gepest met zijn naam. Samen met zijn broertje droomde hij van een nieuwe, westers klinkende naam. In 1988 besloten ze het te doen. Toen ze naar een nieuwe school gingen, stelden ze zich voor met hun nieuwe namen. “Michael Jackson had net Bad uitgebracht, en ik was groot fan”, zegt Michael. Zijn broertje noemde zichzelf Anthony, naar een personage uit de populaire serie Candy Candy.

WERKEN Pas op zijn vijftiende ontmoette Michael voor het eerst andere Chinezen toen hij door de Chinese Sportfederatie werd uitgenodigd voor een zaalvoetbaltoernooi. “Toen viel er iets op zijn plek. Ik wist niet eerder dat ik het nodig had om mensen te zien die op mij leken.” Zijn ouders kwamen vooral naar Nederland om te werken. Ze hebben bijvoorbeeld nooit de taal geleerd. “Behalve het geld dat ze erin verdienden, zijn ze altijd los gebleven van de Nederlandse maatschappij”, zegt Michael.

HORECA In restaurant Kampong City, gerund door zijn ouders, kwam hij erachter dat hij werken veel interessanter vond dan leren. Als zestienjarige jongen stond hij vaak in de zaak vlakbij Uilenstede, om de Nederlandse bestellingen te kunnen doen. Hij gedroeg zich er gelijk als bedrijfsleider. “Ik had een studentenmenu bedacht voor tien gulden,” zegt Michael. “Daar kon je dan een kilo eten van halen.” Zo kwam hij erachter dat in de horeca werken bij hem paste.

Inmiddels is hij manager bij Japans restaurant Kokusai. “Ik heb het beste van mijn achtergronden geleerd, denk ik. Ik werk hard en lang als een Chinees, maar ik ben ook direct en vrij als een Nederlander.”

Andrea Huntjes en Esra Can

Dit artikel is mede tot stand gekomen door een bijdrage uit het Mediafonds Amstelveen.