IVN-natuurgids Carla de Bruijn (77) overleden

AMSTELVEEN Carla de Bruijn stierf vrijdag 1 april, 77 jaar jong, aan de gevolgen van borstkanker. Er zullen weinig ‘groene’ Amstelveners zijn die haar niet hebben gekend. Als bevlogen IVN’er heeft Carla generaties natuurgidsen in Amstelveen opgeleid. Ze gaf jarenlang rondleidingen in de Amstelveense parken en in het Amsterdamse bos, waarbij ze deelnemers leerde kijken en liefde voor, maar vooral plezier in de natuur bijbracht. 

Carla eigende zich de natuur ook toe. Van bloesem, bessen en bladeren maakte ze gelei, jam en pesto. Foto’s van planten en insecten bewerkte ze, liet ze daarna op stof drukken en maakte daar weer jassen, tassen en dekens van. Van de tienduizenden vierkantjes die ze bij elkaar haakte, maakte ze dekens met op de natuur gebaseerde afbeeldingen. Mensen die meenden dat haar monnikenwerk te koop was, kregen het deksel op de neus. Weggeven was haar tweede natuur– ze liet bij leven een spoor van dekens achter zich - en wat ze maakte was niet te koop.

Ze begon haar loopbaan in de drogisterij van haar vader. Daarna kreeg ze op uitnodiging van cardioloog Durrer een baan in ‘zijn’ laboratorium. Dat leverde haar vooral inzicht in andere mensen op (en ons saillante verhalen). In de avonduren haalde ze ondertussen haar eindexamen. Ze begon met de studie biologie, maar moest die, beperkt door de tijd die ze had (ze was ondertussen getrouwd met Marius Mater en had twee kleine dochtertjes), afbreken. Die studie diende wel als basis voor haar leven als IVN’er. Gewapend met een aanstekelijke nieuwsgierigheid, een flinke dosis humor en veel kennis nam ze iedereen mee de parken en de natuur in. Ze nam jarenlang deel aan de organisatie van de traditionele zomerweek van het IVN, waarbij ze de kinderactiviteiten voor haar rekening nam.

In het kader van ‘Kind en dier in het ziekenhuis’ ging ze op bezoek bij kinderen in het Emma kinderziekenhuis. De (aaibare) dieren die ze
voor hen meenam én haar aanwezigheid moeten de stemming daar aanzienlijk verbeterd hebben. Toen haar dochters Katja en Meike groter waren studeerde ze psychologie, waarna ze coördinerend werk op de VU deed. Later werkte ze als psycholoog bij praktijk ‘Het Spel’. Dat alles maakte dat ze na de scheiding van Marius financieel zelfstandig was.

Ook haar maatschappelijke verantwoordelijkheid ontliep ze niet. Ze nam deel aan het platform ‘Bovenkerkerpolder open, stil en groen’ en zat het bestuur van de afdeling Amstelveen van het IVN voor. De gidsen die ze opleidde herinneren zich haar als iemand die anderen vertrouwen in eigen kunnen gaf. Eén van haar vele gevleugelde uitspraken, ‘je kan niet schrijven in het handschrift van een ander’ stond op de rouwannonce. We zullen haar missen om haar brownies, haar jammetjes, haar grappen, haar lach en haar kennis. Ze laat twee dochters achter, en een kleindochter van 4, Annemarijn, maar wel in een wereld die door haar toedoen warmer, geuriger en kleurrijker is geworden. Dank je wel, Carla, we zullen je niet vergeten.

Aleid Offerhaus