Column Jacobine: Verscholen schoonheid

AMSTELVEEN Buiten is het grauw. Takken steken donker af tegen de hemel, er is nog geen groen blaadje te zien. Met een hoopvol en tevreden gevoel kijk ik naar de Amaryllis, de knalrode bloem voor mijn raam. Ze kleurt mijn wereld vrolijk. Uit het hart van de kelk steken zes stampers met schattige gele pluisjes op de kop. De zevende stamper is langer; drie witte blaadjes kronen de top. De Amaryllis staat symbool voor trots en betoverende schoonheid. Maar ook voor vriendschap en genegenheid. 

Deze rode schoonheid zat vermomd als bol in een kerststukje dat ik kreeg voor mijn werk bij Openluchttheater Elsrijk. Bij het opruimen van onze kerstboom en het wegdoen van de kerstspullen viel mijn oog op de bol. Het was een lelijk bruin ding tussen bladgroen, kerstballen en kaarsen in de vorm van een kerstboom. Ik wilde het geheel weggooien. Het bladgroen was dor, kerst was voorbij. En toen zag ik de groene steel uit de bol piepen, glad en frisgroen. Ik hield op dat moment het plantenplateau boven de prullenbak. Ik aarzelde. Keek nog eens naar de veelbelovende steel en besloot het geschenk niet weg te doen. 

Mijn man houdt van een opgeruimd huis met niet te veel tierelantijnen, dus nam ik het kerstcadeau mee naar mijn werkkamer, ontdeed het bakje van kerstballen en uitgedroogd blad en plaatste bol en bak voor het raam. Daar staat het sinds januari op een veel te volle vensterbank, en ik wachtte rustig af wat de bol in petto had voor mij. Zou de bloem geel zijn? Blauw? Of paars misschien? Klein of groot? Mooi of lelijk?

Terug van vakantie werd ik verrast door de Amaryllis Red Lion, een bloem waarvan ik de betekenis meteen begreep. Uit de bol was leven gesproten als een waterbron in de woestijn. Ik was blij dat de bruine bol mij was opgevallen en dat ik de uit de toon vallende kerstboomkaarsen had gedoogd. De ‘rode leeuw bloem’ kleurt mijn uitzicht nu vrolijk en hoopvol. Het zegt me: heb even geduld, de lente komt eraan! En ik leerde: houd oog voor bruine lelijke bollen en koester ze als schoonheden. Want juist díé bollen komen uiteindelijk het mooist tot bloei. En zo werkt het toch ook bij mensen en dingen? Werkelijke schoonheid verschuilt zich vaak en heeft tijd nodig om te ontpoppen. Verblind jezelf dus niet met pracht en praal en kijk iets verder.

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

www.jacobinevandenhoek.nl