Ingezonden: A9, stikstof en hoogbouw

AMSTELVEEN "Door een aantal recente ontwikkelingen is de Amstelveense A9-problematiek in een nieuw licht komen te staan", aldus lezer R. van Sluyters.

De Raad van State heeft het tracébesluit voor verbreding van de A27/A12 door het Utrechtse Amelisweerd vernietigd, met name op de grond dat er onvoldoende rekening is gehouden met de werkelijke toename van stikstofuitstoot die daarmee gepaard gaat. Het is de vraag hoe de Raad van State zou zijn omgegaan met de eerdere bezwaren tegen ons eigen A9 tracébesluit als deze uitspraak toen al zou hebben bestaan. Zeker gelet op het feit dat onze A9, in tegenstelling tot de A27/A12, dwars door dichtbewoond Amstelveens centrumgebied loopt en dus de volksgezondheid nog directer raakt.

Als hier voor een ondertunneling van tenminste 2 kilometer was gekozen, was die (door de wegverbreding weliswaar toegenomen) uitstoot buiten dat centrumgebied gehouden, om nog maar te zwijgen over andere ongezonde (fijn)stoffen en geluidshinder. Dat was in elk geval beter geweest voor ons welzijn en onze gezondheid.

Daarnaast is intussen wethouder Gordon (o.a. Ruimtelijke ordening, Economische zaken, Duurzaamheid en Milieu) een charme offensief begonnen om de harten te winnen voor "bouwen, bouwen, bouwen" (met name door verdichting en hoogbouw) binnen de contouren van de bestaande stad -dus niet in de polders en de huidige (heem)parken. Er wordt ineens naarstig gezocht naar geschikte plekken, die nogal schaars zijn.

Juist met de keuze voor ondertunneling zou allerlei, daarvoor mogelijk geschikte, ruimte ontstaan langs of over (niet: op, want dat is technisch niet haalbaar) de tunnelbak. Restruimte die anders nutteloos blijft, maar zo toch zinvol en creatief zou kunnen worden benut. En waarmee ook nog veel van de benodigde (?) gemeentelijke bijdrage aan de bovenwettelijke tunnelkosten zou kunnen worden terugverdiend, zeker nu het economisch tij inmiddels veel gunstiger is dan ten tijde van de vorige beslissingsrondes daarover.

Het is eeuwig zonde dat Amstelveen's weinig visionaire bestuur de potentiële samenhang van deze beleidsonderdelen kennelijk nooit goed heeft gezien, waardoor unieke kansen zijn gemist om meerdere vliegen in één klap te slaan. Men blijft liever hangen in een inmiddels door nieuwe feiten ruimschoots achterhaalde argumentatie.

In het licht van deze voortschrijdende inzichten is nu in elk geval duidelijk dat de gemaakte keuzes kortzichtig waren. Per saldo zullen ze voor onze inwoners op termijn veel slechter uitpakken dan nodig. Daar kan niemand in redelijkheid trots op zijn. Leve het verloren visioen van de duurzame tunnel.

R. van Sluyters