Meta (81) uit Amstelveen: ‘OOPOEH zijn is voor mij een prima oplossing’

AMSTELVEEN Stichting OOPOEH helpt senioren aan meer beweging en gezelligheid door hen te koppelen aan een oppashond in de buurt. Een van deze oppassers is de 81-jarige Meta uit Amstelveen. Sinds een jaar past ze twee keer in de week op labradoodle Bob. “Ik het geweldig als hij er is. Het oppassen brengt me zoveel vreugde. Maar de dagen dat hij bij zijn baasjes is vind ik ook heerlijk. Dan heb ik even mijn handen vrij. Het OOPOEH zijn is voor mij een prima oplossing,” vertelt Meta.

Nadat haar man en haar hond overleden waren, ging de Amstelveense op reis. Om de stilte te ontvluchten trok ze een aantal jaar lang de wereld over. Ze ging onder meer naar Amerika en Australië, alleen of gezellig samen met vriendinnen. Na vijf jaar keerde ze terug naar huis, waar daar was het nog altijd heel erg stil en saai zonder hond, vertelt Meta: “Het voelt heel leeg in huis als je je hele leven lang honden hebt gehad.” 

Meta adopteerde weer een eigen hond, Senna, maar zij werd ziek en overleed veel te vroeg. Meta: “Ik was helemaal van de kaart, het was zo vreselijk!”. Een nieuwe eigen hond was geen optie meer voor haar. Meta: “Ik dacht meteen: Ik begin er niet meer aan. Het is te intensief op mijn leeftijd. De puppyperiode en de pubertijd, maar ook alle uitlaatrondjes moest ik zelf doen. Ik had immers geen man meer om de verantwoordelijkheid mee te delen.”

ENTHOUSIAST Haar dochter wees haar op stichting OOPOEH (afkorting van Opa’s en Oma’s Passen Op Een Huisdier). Meta bekeek de website en zag tussen de vele kleine hondjes (“Daar struikel ik over”) een foto van de 34 kilo wegende Labradoodle Bob. Meta: “Ik dacht: dát is een leuk beestje”. Een ontmoeting volgde en het was meteen raak. “Ik zat op de bank en Bob sprong meteen naast me.” Baasje Marieke is net zo enthousiast over de eerste ontmoeting als Meta: “Bob sprong gelijk in haar armen en keek mij aan alsof hij wilde zeggen: “Deze vind ik leuk, deze is goed”.

Bob en Meta brengen nu twee dagen on de week samen door en dan mag hij ook een nachtje blijven slapen. Meta: “Rond half elf maken we samen het laatste rondje waarna Bob meteen naar boven rent en op bed springt (wat hij thuis niet doet!). Zodra ik erbij kruip gaat hij naast me liggen, op precies hetzelfde plekje als waar mijn eigen hond altijd lag. ’s Ochtends wakker worden met Bob is een feest. Hij is zo enthousiast, dan moet ik meteen lachen”. 

VREUGDE “Het oppassen brengt me zoveel vreugde. Bob volgt me overal en houdt mij altijd in de gaten. Ga ik naar de tuin, dan gaat Bob ook. Ga ik naar binnen, dan volgt Bob.” Volgens Meta kleeft er slechts één ‘nadeel’ aan haar OOPOEH-schap: “Iederéén vraagt me nu om op zijn/haar hond te passen. In de buurt sta ik echt bekend als de OOPOEH van Bob. Maar ik hou het lekker bij Bob. Hij is aan mij verknocht en ik aan hem.”

(Tekst gaat door onder de foto)

Marieke en Meta met Bob op de bank. - Foto: Bram Kloos

Marieke is ook blij dat de koppeling met Meta als hondenoppas tot stand is gekomen. “Bob is dól op Meta! Zodra ik de deur van de auto open, rent hij keihard bij haar naar binnen. Zo blij! Dat maakt het voor ons heel fijn. Met Meta hoeven we ons niet druk te maken om Bob terwijl we aan het werk zijn. Het zit wel goed tussen die twee. Toen Bob en Meta elkaar ontmoetten was Bob best een onzekere hond, maar door Meta en hun gezamenlijke uurtjes op het hondenveldje achter haar huis is Bob nu goed gesocialiseerd.”

GEZELLIG “En voor mij is het ook heel gezellig,” zegt Marieke. “Na de oppasdag drinken we gezellig samen een wijntje en kletsen dan bij. Al bij de eerste ontmoeting voelde ik de connectie, we hebben meteen 1,5 uur zitten praten. Het doet mij zoveel plezier, dat ik voor Meta regelmatig een bloemetje of cadeautje meeneem. Ik vind het echt fantastisch en hoop dat Meta nog heel lang Bob’s OOPOEH blijft. Want het kan nooit meer zo leuk worden als het met Meta is.”

Voor meer informatie: oopoeh.nl