Column IVN: Winters rondje om de Amstelveense Poel

AMSTELVEEN Het is half december, als ik na een nacht met matige vorst wakker word, de gordijnen open schuif en op het raam ijsbloemen zie, een haast nostalgisch gezicht. In het plantsoen achter ons huis is alles ruig gevroren tot ongeveer een meter boven de grond. Bij het ontbijt zie ik de halsbandparkieten aan de pinda’s knabbelen en dan ga ik snel het bos in om wat plaatjes te schieten van al dat moois.

Ik loop ons huis uit en ga bij het Zwarte Pad het bos in. Op het gras en de rietstengels zitten dikke lagen aangevroren ijskristallen. Rijp is de meest gebruikte term voor dit natuurverschijnsel, waarbij waterdamp rechtstreeks wordt omgezet in ijs. Mijn doel is om wat berijpte grassprieten én de gerestaureerde Urbanus in één beeld te vatten en daartoe moet ik op de grond gaan liggen om alles goed in beeld te krijgen. Vele dorpsgenoten spreken mij aan en een enkeling denkt dat ik hulp nodig heb. Als paddenstoelenfotograaf ben ik wel gewend dat mensen denken dat ik onwel geworden ben, ik heb al vele keren hulp moeten afslaan. 

Afgelopen herfst lag ik geconcentreerd een mooie groep paddenstoelen te fotograferen toen ik opeens een luid gesnuif in mijn oor hoorde. Ik keek recht in de snuit van een zwarte labrador, die zo schrok, dat hij wegrende en de hele groep inktzwammen omver kegelde. “Kan ik U soms helpen meneer, riep de eigenaresse van de hond me toe”. “Hou dat stomm……”, nou ja de rest kunt u wel raden.

Na de fotosessie loop ik de Poel rond op zoek naar andere leuke shots en misschien wat vogels. Ik wandel over het poelpad en hoor in een els wat gebabbel, een geluid dat in de wintertijd meestal op sijsjes duidt. Omdat ik de zon pal achter me heb krijg ik een mooi zicht op deze fraaie gele wintergasten.

Ik schiet nog een paar plaatjes met de kerktoren nu wat verder weg en loop dan in de richting van het Oude Dorp. De Poel is al behoorlijk dicht gevroren en de ijsvloer zal de komende dagen nog verder aangroeien voor een weekend met oud-Hollands schaatsplezier. Ik wandel via de oostkant terug naar huis en zie vlak voor ik de Noorddammerlaan op loop twee koperwieken op een tak in de zon zitten. Met hun mooie gekleurde roestbruine flank nog op mijn netvlies loop ik naar huis, sla mijn laptop open en begin dit stuk te tikken.

Henk Breij