Column IVN Amstelveen: de veenmol

AMSTELVEEN In mijn hoofd buitelde het ene onderwerp over het andere heen voor deze column, variërend van Amerikaanse plantensoorten in de Alpen, bedelende vogels, trekken aan de hand van de sterren, foeragerende egels en ga zo maar door. Ik had er alleen niet op gerekend dat ik bijna met mijn fiets over een onderwerp heen zou rijden. Op het fietspad zat namelijk een veenmol. Misschien dat ze over wilde steken, maar het was half negen ’s ochtends en dat is voor een veenmol, die niet uitblinkt in lopen over stoeptegels, geen beste tijd om zich op een fietspad te begeven.

Deze mol (of eigenlijk krekelachtige) had waarschijnlijk al een aanrijding gehad, want één van haar (zijn?) voorpoten was al niet meer. Die poten lijken precies op die van een mol en hebben ook dezelfde functie: ze zijn bedoeld om mee te graven. Deze ‘mollen’ houden ook van regenwormen, maar daarmee houdt de overeenkomst op. De ‘echte’ mol is namelijk dol op regenwormen én veenmollen. 

Manlief lokt mevrouw door te zingen (deden mensenmannen dat maar!) en maakt daarbij gebruik van het geluidversterkend effect van een zelfgegraven holletje. Vrouwlief is een buitengewoon goede moeder, die haar eitjes en de jongen schoonhoudt en verzorgt en dat alles onder de grond. De rol van de man hierin blijft in de meeste beschrijvingen onderbelicht, maar ik sluit niet uit dat er veenmollenmannen zijn die niet bang zijn om de poten uit het schild te steken als het gaat om de verzorging van de kinderen.

Het lijkt volgens ‘waarneming.nl’ niet slecht te gaan met de veenmol. Ze worden méér waargenomen door méér waarnemers, maar of er nu meer waargenomen beesten zijn omdat er meer waarnemers zijn die die beesten waarnemen…? Ze houden in ieder geval van vochtige grond, veengrond bij voorkeur, waar dan weer de naam veenmol vandaan komt.

Haar wetenschappelijke naam is Gryllotalpa gryllotalpa, wat zoveel betekent als krekelmol krekelmol.

Eigenlijk hoor je ze overdag niet te zien. Het zijn dieren, die onder de grond leven en volgens Bartjens (inderdaad: wikipedia) alleen ’s nachts naar boven komen. Ik vermoed dat de overvloedige regen van de nacht daarvoor, de mol uit haar hol verdreven heeft.

Ik heb mijn fiets aan de kant gezet en de mol (of de krekel) – niet nadat ik een foto van haar had gemaakt - in het gras gezet, in de hoop dat ze de grote oversteek niet weer zou proberen. Als je goed naar de foto kijkt  zie je hoe prachtig ze is.

Aleid Offerhaus