Miki kwam naar Amstelveen voor de muziek

AMSTELVEEN Tien verschillende culturen, allemaal wonen ze in Amstelveen. In deze tienweekse serie spreken we tien mensen uit de grootste nationaliteiten in de stad. Vandaag: Miki Suzuki (31) uit Japan.

Snel ruimt Miki Suzuki nog wat bonnetjes op, trekt ze de schappen recht en legt ze een paar pakken noedels op de goede plek. Ze werkt al sinds de opening, inmiddels twee jaar geleden, in de bekende Japanse winkel Pika Pika in het Stadshart. Iedere ochtend loopt ze de route naar de winkel, op vijf minuten van haar huis. Miki is een kleine vrouw, met haar zwarte haar in een pony geknipt en met een beugel, waardoor het moeilijk is haar leeftijd in te schatten. Ze verdwijnt zo tussen de schappen vol Japans snoepgoed, kommen, eetstokjes, norivellen en felgekleurde drankjes.

MUZIEK Veel Japanners komen naar Amstelveen om te werken, vertelt Miki, maar zij kwam er voor de muziek. Al vanaf haar tiende is ze geïntrigeerd door de rustige, maar ook opzwepende klanken van de jazzmuziek. Ze speelt al jaren saxofoon en wilde naar Europa vanwege de klassieke muziek die er vandaan komt. De keuze viel op Nederland vanwege het goed aangeschreven Conservatorium, maar ook om een taalbarrière te voorkomen. “In Parijs moet je Frans spreken, maar in Nederland kom je nog met Engels weg”, zegt ze. 

CREATIEF Miki focuste zich tijdens haar studie op het componeren van jazz en klassieke muziek. Nog steeds kan ze uren achter haar laptop verdwijnen om verschillende partijen uit te denken en melodieën te maken. Haar favoriete genre? Filmmuziek. Muziek die zo bombastisch en groot kan zijn, dat je voelt dat de denkbeeldige hoofdpersoon iets groots gaat meemaken. Of juist een klein, zacht liedje, waarbij Miki een verdrietige scène bedenkt. Voorzichtig laat ze iets horen over de speakers van de winkel. Een groots en dramatisch nummer is het, vol snel pianospel en opbouwende drums. Samen met haar man, die als bassist naar het Conservatorium kwam, wil Miki een website maken waarop ze al hun creatieve hobby’s delen. Want het stel heeft er veel. Naast componeren houden ze van tekenen, fotograferen en Photoshop. Geregeld plakt Miki allerlei plaatjes van internet over elkaar om haar eigen fantasiewereld te creëren in een foto. 

TOKIO Of ze nog lang in Nederland blijft wonen, weet ze niet. Ze mist de drukte van Tokio niet, maar heeft wel heimwee naar het wisselen van de seizoenen. De laag sneeuw in de winter, de bloesem die Japan eraan doet herinneren dat de lente begonnen is, de snikhete zomers en de natte, koude herfst.

Miki is in al die jaren geen Nederlander geworden, benadrukt ze, behalve dat ze ontzettend van tompoezen is gaan houden. “Maar ik ben nog steeds dezelfde als ik was toen ik hier kwam, en dat zal ik ook blijven”, zegt Miki. Haar man, die voor een groot Nederlands bedrijf werkt, wil graag in Amstelveen blijven wonen. Als trouwe vrouw wil Miki daarom ook blijven, zegt ze. Maar inmiddels is ook zij van de stad gaan houden. “Het is hier gewoon heel erg fijn.”

Andrea Huntjes en Esra Can

Dit artikel is mede tot stand gekomen door een bijdrage uit het Mediafonds Amstelveen.