Column Jacobine: De magie van Jett Rebel

AMSTELVEEN In de ruimtelijke hal van het nieuwe onderkomen van theater Griffioen aan De Boelelaan staat een lange rij. Ik heb er altijd een vervelende associatie bij; het ontneemt mij mijn gevoel van vrijheid. Daarom stel ik mijn vriendin voor eerst iets te drinken. In het café bestellen we fris en daar wachten we tot het rustig is en we gemakkelijk ons kaartje voor Jett Rebel kunnen laten scannen.

Jaren terug was Jett bij DWDD. Ik ben niet snel fan, maar vanaf dat moment was ik verkocht. Deze man kan alleen maar eerlijk zijn. Ten opzichte van zichzelf en daarmee ook voor de wereld. Zijn puurheid, soms zichtbare strijd en passie voor de muziek raakte mij diep. Sindsdien volg ik hem en bezoek ik veel van zijn concerten die als een sterrenhemel telkens anders zijn. 

Jaren terug, in het Amsterdamse Bostheater, droop zijn melancholie van de bomen als hars na een warme dag. Verstopt achter toetsen, snaren en noten speelde hij de mooiste nummers. Dat was nu anders. Als een verliefde puber presenteerde hij zich. Zo zag ik hem niet eerder. Giechelend, kletsend en dansend eigende hij zich het podium toe. Het publiek zong vaak mee, het gaf onroerend mooie effecten. En deze keer verborg hij zich niet achter zijn muziek. Nee. Hij liet zichzelf zien als een maestro op de bok voor zijn orkest. Hij gaf zich over, maar stond er zelfbewust. En als een bloem op zoek naar licht paste hij zijn repertoire aan toen hij aanvoelde dat hij ons kwijtraakte door een aantal uptempo nummers. Rebels bespotte hij onze muzieksmaak, maar veranderde toch zijn show. Van een programma was geen sprake. Hij voelde zich vrij. Intuïtief en op natuurlijke wijze speelde hij. En speelde, speelde, speelde… Tot zijn vingertoppen brandden en spieren verstijfden. En wij keken toe. Applaudisseerden. Joelden. We voelden ons één.

Kunst, muziek en woorden vormen de schoonheid van deze wereld en Jett was dit keer het doorgeefluik. Met verminderde rebellie zagen we Jelte in de puurste vorm. Hij inspireert om te doen wat je wilt, zonder de realiteit te verliezen. Dat geeft vrijheid. Voor mij geeft het geschreven woord vrijheid, het is een manier om mij (indirect) te uiten. Dat kan ook via sport, de natuur, of op een dansfeest. Laten we de magie afkijken van artiesten als Jett Rebel, Janine Jansen, Wende Snijders of de vorige week helaas overleden Tina Turner. Ik kijk mee en wil daarvoor zelfs in een rij staan.

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

www.jacobinevandenhoek.nl