Column Jacobine: Onvermurwbaar los

AMSTELVEEN De bedoeling is duidelijk. Een fiets staat achter een lijn en vier meter verderop is een tweede lijn op de straat afgeplakt. ‘FIETS em OVER DE STREEP en win,’ staat er op een spandoek. Het spel dat elk jaar weer wordt gespeeld op Koningsdag. En dit jaar probeerde ik het eens. Voor een euro stapte ik op de fiets met daarop een kastje dat ervoor zorgde dat het wiel naar links ging wanneer je naar rechts stuurde en andersom. Makkie. Het enige wat ik hoefde te doen was mijn hersenen uitschakelen. Toch? Vol vertrouwen stapte ik op de fiets, stuurde en… De fietst ging de verkeerde kant op ik corrigeerde in een reflex. Dankzij mijn voet op de grond viel ik niet. Ik probeerde het opnieuw. En opnieuw. En uiteindelijk bereikte ik de eindstreep. De prijs ging aan mij voorbij.

Voorbij het denken is ons onderbewustzijn. Het deel dat ons aanstuurt als we ons ‘denken’ niet meer nodig (denken te) hebben. Het deel dat ingrijpt bij stresssituatie, namelijk wanneer een fiets plotseling een andere kant opgaat dan mijn hersens hebben geprogrammeerd. Het ging anders! Het ging fout! Ik wist dat het zou gaan gebeuren, maar mijn onderbewuste greep in. Corrigeerde! Want ik fiets al jaren onbewust bekwaam en laat het denken dus aan mijn onderbewuste over. Simpel. Mijn ‘fiets op de fiets’-programma is netjes opgeslagen in mijn hersenen en het draait bijna dagelijks. En dat programma wijkt echt niet af als ik dat één keer wil herprogrammeren. Ben je gek?

Het was gek, behalve de eigenaar van de omgebouwde fiets lukte het niemand om met de fiets vier meter vooruit te komen zonder een hulpbeen te gebruiken. We lachten erom. Maar is het wel om te lachen? Hoe komt het dat we wel weten dat we naar links moeten sturen en het stuur toch naar rechts bewegen? Ons gevoel stuurt ons de kant op die we hebben aangeleerd. Wanneer ik van mijn huis naar het Stadsplein wandel, neem ik altijd dezelfde weg en thuis aan tafel heeft iedereen een vaste plek. Gewoontes zijn vastgeroest als vochtige spijkers in oud ijzer. Onvermurwbaar. Vast. Het duurt twee maanden om gewoontes los te wrikken en te veranderen. Wil je volgend jaar iets winnen, ga dan aan de slag, en oefen. Of oefen op een andere gewoonte die je wilt veranderen. Want wat zijn nu twee maanden in een mensenleven?

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

www.jacobinevandenhoek.nl