Afbeelding
Olaf Jungen

Geslaagd!

21 juni 2018 om 14:23 Lokaal/Column

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

We grijpen de laatste BBQ-pakketten en omhelzen vrienden die we tegenkomen. Onze lach is van oor tot oor en er niet meer van af te slaan. Vanmorgen hielden wij nog alle opties open. We hoopten op het beste. Maar rekenden nergens op. Des te groter was de ontlading toen we het nieuws hoorde: GESLAAGD!

Als een blije eikel stuitert mijn man door de winkel. Hij praat alsof hij het papiertje zelf mag ophalen. Bij de bakker trek ik het laatste stokbrood weg. We lachen als pubers. Om ons heen dezelfde opgetogen gezichten. In konvooi rijden we met een kar vol feestwaren naar de kassa. Mijlpalen moet je vieren!

'Waarom zit je nou met je mobiel op de bank? Je hebt toch huiswerk?' Vermoeid keek mijn stiefzoon mij aan, en antwoordde: 'Ik heb al heel veel gedaan.' 'Schat, je hebt een uurtje boven gezeten. Ik kan me niet voorstellen dat dat genoeg is.' De blik in zijn ogen seinde dat ik me er niet mee moest bemoeien, dat ik er niets van begreep en dat ik hem onheus bejegende. Ik zuchtte en ging verder met mijn bezigheden. Loslaten is niet altijd even makkelijk. De cijfers zouden wel uitwijzen wie gelijk kreeg.

Furieus was mijn man, toen hij het tussenrapport onder ogen kreeg. We hadden onze puber gewaarschuwd! Als hij zo door zou gaan, zou het slecht aflopen. Mijn man wees hem op zijn mobielverslaving en eiste dat hij YouTube van zijn telefoon zou halen. 'Je kreeg verantwoordelijkheid, en kijk waar het je brengt!?' Als antwoord knikte hij, en boog zijn hoofd. Hij begreep het, en zou zijn leven beteren. Het ging een maand goed. Daarna swipete zijn pubervingers weer over het scherm. Filmpje na filmpje na filmpje.

Vanmiddag, 14:00 uur, zat hij met zijn ouders aan tafel, de huistelefoon als een orakel tussen hen in. Nerveus sopte mijn man zijn derde koekje in de thee. Zijn moeder praatte als een ratelslang en keek om de vijf minuten op haar horloge. 14.34 uur. De telefoon ging. Hij luisterde. Toen een lach, die de hele dag op zijn gezicht bleef plakken. Zo moet het zijn gegaan. Hij belde mij. Het was gelukt! Hij had gelijk, en had genoeg gedaan.

Hij is geslaagd!

www.jacobinevandenhoek.nl

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie