BIJzonder

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

Dumpen ze ook al chemische rotzooi in het Broersepark? Overdag? Met verbazing focus ik me op het groen aan de andere kant van het water. Ik zweer dat ik daar twee mensen in een wit pak zie. Pakken die als waarschuwende vlaggen werden gedragen bij de Bijlmerramp, en die de spanning bij films over Ebola verhoogden.

Ik fiets verder en rij het park in. Mijn vinger hangt boven noodcode 112. Ik sta klaar om te melden. Hoe durven ze die rotzooi in de natuur te gooien, voor cash of voor een fijne trip. Die gasten moeten worden uitgerookt! Verbannen naar verre oorden! Gewapend met mijn mobiel loop ik naar de witte monsters toe, roep dat ik een foto maak en vraag hen zich te verantwoorden.

Een man komt op me af. Zijn bewegingen zijn traag en dreigend. Kleine monsters vliegen razend en zoemend om hem heen. Zijn gezicht verschuilt zich achter een donker, het maakt me onzeker. Hij zegt iets wat ik niet versta. Dan zie ik wat hij in zijn handen heeft: een bord vol gaten en goud. Hij tilt het op. Wil me iets tonen. Beschaamd sla ik mijn ogen neer.

Henk Kooij wacht tot de bijen hem hebben verlaten en trekt dan zijn beschermingspak uit. Zijn glimlach vergeeft me mijn vergissing en hij vertelt dat hij al jaren bijen houdt. 'Zondag,' voegt hij toe, 'start NBV Amstelland een project om de bijensterfte in Nederland tegen te gaan. Bart Jan Fernhout ontdekte dat de bijen in Hawaï gedrag vertonen waarmee ze de varroamijt (die wel 40 dodelijke virussen bij zich kunnen dragen) op natuurlijke wijze kunnen bestrijden. Door de ruimingsdrift van werkbijen worden chemische middelen onnodig. Een eigenschap die ze via een gen van de bijenkoningin meekrijgen.'

'En jullie willen bijenkoninginnen van dit ras over Nederland verspreiden?' 'Gerbert Kos gaat het proberen. En als dat lukt,' zegt Henk vol trots, 'zal over een paar jaar het gen van deze bijzondere bij in alle Nederlandse bijen zitten, en zijn chemische middelen overbodig om de varroamijt te bestrijden.'

In plaats van misdadigers, waar ik de mensen met witte pakken voor aanzag, blijken ze strijders te zijn. De nieuwe aanpak is mogelijk hét antwoord op de massale bijensterfte in Nederland. Mijn afscheid is dan ook gepast. Ik buig, glimlach, en wens ze succes, vanuit het diepste van mijn hart.

www.jacobinevandenhoek.nl