Column Jacobine: Tasty Trail

AMSTELVEEN Haar helblauwe ogen richt ze naar boven. Een geur houdt haar al een week in de greep en de bewegingen die ze meent te horen zetten haar op scherp. Ze buigt haar poten, legt haar oren plat en haar neusharen steken naar voren. Dan springt ze, het loeder, als een leeuwin op haar prooi. Anderhalve meter hoog. Ze klauwt naar het huisje. Haar nagels krabben over het dakje. Ze kijkt door het ronde gaatje en ziet ze: acht eitjes. Acht schattige mezeneitjes.

Net als onze poes Dessy lieten wij ons zaterdag leiden door geurende verleidingen. In colonne volgden mijn buren en ik als een roedel dieren het geurspoor dat de organisatoren voor ons hadden gecreëerd. Mannen voorop, vrouwen erachteraan. (Erg geëmancipeerd waren we niet.) Elf kilometer liepen we door Amstelveen langs (prachtige) huizen, door weilanden en parkjes naar restaurants die zich hadden aangesloten bij Tasty Trail. We waren met veel, veel te veel voor deze c#-tijd, maar liepen ‘veilig’ in groepjes en spraken elkaar na een lange tijd weer als vanouds.

Een meesje heeft zich gehuisvest in het mezenhokje naast onze tuindeur. Tot mijn verrassing heeft ze daar elke dag een ei gelegd en liggen er nu acht glanzende eitjes te pronken. Onze Dessy – ooit gekocht als binnenpoes – had het nestje eerder door dan wij. Wilde ze eerst met alle geweld tuinen van de buren verkennen, buurpoezen verjagen en laten zien dat ze net als de rest van ons gezin ondernemend is, nu hangt ze in onze tuin als een hangjongere bij de McDonald’s op het Stadsplein, loerend naar het mezenhokje.

Twaalfhonderd deelnemers begonnen zaterdag en zondag gefaseerd de tocht langs horecabedrijven. Vanuit sportschool Buenting liepen we van restaurant naar restaurant, ons eten bij elkaar sprokkelend als een moedermees voor haar jongen. Bij Brasserie 10 hapten we een burger weg en bij Café The Pub volgden dikke frieten waardoor ik bij Day foodbar de vegetarische lasagne maar niet nam. Onderweg buitelden de verhalen over elkaar; werk, c#-ervaringen, toekomstideeën, alles passeerde de revue.

Ik maak me zorgen over het jachtinstinct van onze Dessy en haar hang naar avontuur. Huisarrest zou het beste zijn, haar gewoon even weghouden bij alle verleidingen. Zoals wij na onze Tasty Trail ons ook weer moeten terugtrekken, nadat we proefden aan een ouderwets sociaal leven. Lastig, maar we gaan het doen, in deze tijd moeten we allemaal onze verantwoordelijkheid blijven nemen.

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

www.jacobinevandenhoek.nl