Column Jacobine: Vandaag

AMSTELVEEN Vandaag mag weer iets. Vandaag mogen we eindelijk na lang wachten weer gebruikmaken van de terrassen. Mijn gezicht zal ik vanaf mijn stoel naar de zon wenden, de geur van verse cappuccino zal ik opsnuiven als een cokeverslaafde haar witte poeder. Ik zal gaan genieten. Ik wil genieten. Niet alleen, maar met zijn tweeën, en eigenlijk met meer. Veel meer. 

Gisteren was Koningsdag. Een dag waarop veel Amstelveners normaal gesproken rond het middaguur schouder aan schouder bij Café Abina op de Amsterdamseweg staan, waarop muziek uit de megaboxen schalt (of knalt, moet ik zeggen) en een dag waarop we mee blèren met muziek van Hazes of Jan Smit. Op die dag de beste en mooiste muziek die ik kan bedenken. Lege blikjes, oranje sjaaltjes, weggeworpen etensbordjes en verlaten koopwaar slingeren dan op straten en stoeptegels. Het hoort erbij. Later wordt alles opgeruimd. Aan het einde van Koningsdag zou ik moe van het slenteren op de vrijmarkt, het omhelzen van oude bekenden en het praten met iedereen die maar wil, in een tuin zijn beland, waar ik – zeg ik dan altijd – mijn laatste wijntje zou gaan drinken.

Komt die tijd terug? Is het mogelijk dat het volgend jaar normaal wordt? Zal een om me heen geslagen arm van een bijna vreemde me niet doen terugdeinzen? Zal ik speekselspetters niet beschouwen als afgevuurde gifpijltjes? Hoelang duurt het voordat ik het opgebouwde ongemak voor anderen van me heb afgeschud? 

Maar vandaag maak ik me geen zorgen. Vandaag gaan de terrassen open en verdwijnt de avondklok. Vandaag wil ik koffie met een dikke laag schuim erop, en een hartje – zo-een die ik zelf niet kan maken. We mogen ’s avonds niet uit eten, maar gaan lunchen. Twee aan twee. De zon zal op ons neerkijken en zal mijn wangen kleuren. Of komt het van de wijn die ik na mijn cappuccino zal bestellen? Zal er plek zijn voor iedereen? Willen we allemaal tegelijk zitten? Gaan we mopperen omdat de bediening te lang duurt? Omdat personeel nog niet goed is ingewerkt? Of gaan we eensgezind genieten van verworven rechten die volgens virologen en ziekenhuisdirecteuren veel te vroeg komen. Ja! Laten we dat laatste doen! Laten we slechts genieten van wat nu kan. Is dat een goed plan? Niet zeuren en treuren, dat heeft toch geen zin. Uiteindelijk zijn de versoepelingen die vandaag ingaan een begin van ‘normaal’.

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.
www.jacobinevandenhoek.nl