Jacobine van den Hoek
Jacobine van den Hoek Tammy van Nerum
Column Jacobine

Stoom afgeblazen

17 februari 2021 om 11:50 Column

AMSTELVEEN Het is vrijdag. De kou voel ik prikken door mijn kleding. Mijn hardloopbroek biedt onvoldoende warmte en ik voel mijn huid tintelen. Een tintelend genot, een gevoel dat ik leef. Voorzichtig zet ik af, de andere voet volgt vanzelf. Daar ga ik. De hardloopronde is begonnen. Soms glij ik uit en heb ik mijn handen nodig om mezelf in balans te houden. Een zwaai naar niemand in het bijzonder. Op dit uur in de ochtend lopen er geen mensen op mijn pad.

Leek de wereld een week geleden nog te ontsporen, sinds de sneeuw als een mantel der liefde ons landschap heeft bedekt, is onrust, haat en frustratie als sneeuw voor de zon verdwenen. Feeërieke doorkijkjes over dichtgevroren meren en sloten zijn onze beloning voor het lange uitzitten, wachten en hopen. De ijzige poolwind bracht ons een pak sneeuw en ik zag jong en oud, als koeien bevrijd uit de stal, spelen in het Amsterdamse Bos alsof speelparadijs Chimpie Champ zich had verplaatst naar buiten.

Dan volgt het weekend. Voor winterliefhebbers een cadeau! Eerst onwennig en dan trefzekerder zet ik zijwaarts af; de ijzers van mijn schaatsen glijden vooruit. De lucht is hemelsblauw. Het ijs op de kanovijver is zwart en glad. We omzeilen wakken, we klunen bij bruggen en glijden voorzichtig over de met sneeuw bedekte stukken en bobbelig ijs. Het ijs onder onze schaatsen zingt, het kraakt, borrelt en bubbelt. De spanning en inspanning verwarmt mijn lichaam. En ik wil verder. Mijn horizon verbreden. Schaatsen. Glijden. Heel ver glijden. Zo ver als ik kan.

Als een stoomketel glij ik met mijn lief van Ouderkerk naar Vinkeveen, en terug. Weg, zijn alle negatieve gedachten. Weg, is mijn onrust en mijn zorg over van alles. Stoom ontstaat na verwarming en als er geen mogelijkheid is om opgewekte stoom af te voeren ontploft de boel. Dat is precies wat er met mij en met velen van ons twee weken geleden gebeurde. Er was geen ontsnappen aan, leek het. Maar door de sneeuw, de zon en het ijs worden zware emoties lichter, net als ons dagelijks bestaan.

De ontsnapping uit de moedeloze, eindeloze dagelijkse sleur heeft me enorm geholpen. En ja, het kan zijn dat we tijdens het schaatsen, sleeën en tijdens onze buurt- Koek-en-Zopie te dicht bij elkaar stonden. Maar intussen weet ik dat te lang binnenshuis blijven en afgesloten zijn van sociaal contact ongezonder is dan c*.

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

www.jacobinevandenhoek.nl

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie