Column IVN: havik, sperwer en buurkat Lola

AMSTELVEEN Op een grijs-koude januarimiddag loop ik in nog even het Amsterdamse Bos in om een frisse neus te halen. Bij het voormalige boswachtershuisje wandel ik omlaag de Schinkelpolder in. Bij de doorwaadbare plaats voor paarden hoor ik vanuit het water een fluitachtig geluid dat me vaag bekend voorkomt. Ik zie drie mannetjes wintertaling, die in de afwezigheid van vrouwtjes, hun baltskunsten aan het oefenen zijn. Ze gooien de kop achterover en uit hun snavel komt daarbij een klein waterstraaltje, waarmee ze in het voorjaar een vrouwtje hopen te verschalken. Tot zover de bijdrage van mannelijke dieren aan deze column, de hoofdrol in dit verhaal komt voor rekening van drie vrouwelijke dieren.

HAVIK Een stukje verderop zie ik plotseling een grote bruine vogel op een tak neerstrijken, niet ver bij me vandaan. Aanvankelijk denk ik dat het om een buizerd gaat, maar als de vogel zich naar mij toedraait, zie ik door de kijker een grijs-wit gestreepte borst en een geel-zwarte snavel, onmiskenbaar een havik, mede door het buizerdachtige formaat concludeer ik dat het een vrouwtje is. Met een verlicht gemoed wandel ik over de Kleine Noorddijk naar huis. Ik zet een potje kruidenthee en kijk vanuit mijn favoriete stoel naar de vogels die zich tegoed doen aan de vetbollen en de pindastrengen in de voortuin. 

SPERWER Als ik wat zit te mijmeren over de lockdown en de hele Covidcrisis, zie ik opeens wat witte veertjes door de tuin dwarrelen. Ze komen uit de tuin van buurman Kemal. Ik zie tussen de takken van de kardinaalsmuts dat een roofvogel bezig is een prooi te plukken. Met het fototoestel in de hand open ik voorzichtig de voordeur en zie het gruwelijke tafereel door de zoeker. Een sperwer zit boven op een Turkse tortel, die met zijn rug op de grond ligt. Een goede foto zit er niet in, het is al aan het schemeren en de foto’s die ik maak zijn onscherp.

LOLA Als ik de ISO-waarde van de fotocamera naar boven bij wil stellen, om betere foto’s te schieten, gebeurt er in een flits heel veel. Buurkat Lola is op het tumult afgekomen en sprint op de sperwer af. Deze kiest eieren voor haar geld en vliegt zonder prooi de tuin uit. De duif grijpt deze gelegenheid aan om enigszins kaalgeplukt te ontkomen. Lola kijkt wat beteuterd in het rond en ik heb een idee voor een column.

Jaarlijks komen er in Nederland tussen 50 en 200 miljoen vogels om door katten, dit verhaal laat zien dat er in Nederland tenminste één poes is die opkomt voor de vogels. Het geslacht van de Turkse tortel heb ik helaas niet kunnen vaststellen.

Tekst: Henk Breij, foto: Marga Ronhaar