Valentijnsdag

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

Met zijn tong tussen de lippen zet hij de tekst op het papier: liefs en groetjes, een minnaar (achterin de klas). Met een diepe zucht draait Bas de valentijnskaart om en staart naar de hartjes die hij Eva zal sturen. Zou ze vermoeden dat hij de afzender is? Hij hoopt het. Misschien komt ze met de kaart naar hem toe, en biecht ze op dat… Ach, vast niet.

Het is hét onderwerp van gesprek: wie ontvangt vandaag een valentijnskaart. Eva's vriendinnen zijn er al een week mee bezig: plagend vragen ze de jongens of ze al kaarten hebben gekocht. Sommigen worden rood. Anderen kijken weg. En een enkeling knikt uitdagend terug. Het levert een hoop gegiechel op. Eva mengt zich niet in de discussies, maar hoopt dat Bas haar iets zal sturen. Ze houdt hem al wekenlang in de gaten. Hoewel hij aardig reageert op elke vraag, kan ze niet inschatten wat hij van haar vindt. Een bijna ondraaglijk gevoel.

'Mag ik even naar de wc,' vraagt Bas aan de meester, terwijl iedereen aan het werk is. Het is een uitgelezen moment om de kaart af te leveren. In de gang van het Amstelveen College zoekt hij Eva's jas. Het was toch een blauwe met een bontkraag? Er hangen er twee naast elkaar. Even twijfelt hij. Als een zakkenroller stopt hij de kaart in de binnenzak en loopt snel verder naar het toilet.

De lessen zijn afgelopen. Eva krijgt een duw terwijl ze haar jas aantrekt. Al meerdere meisjes hebben een liefdesbericht ontvangen. Zelfs Tamara! Dolblij was ze; iemand was verliefd op haar. Tamara vond de boodschap in haar jas. Verwachtingsvol onderzoekt Eva de hare. Maar haar droom een kaart te ontvangen van Bas, vervliegt bij het voelen van de leegte in haar zakken. Teleurgesteld gaat ze naar huis.

Bas kijkt haar na. Eva toont geen enkele reactie en loopt hem op het schoolplein straal voorbij. Zal hij haar tegenhouden? Aarzelend zet hij een paar stappen. Dan legt iemand een hand op zijn schouder. Door haar brillenglazen kijkt Tamara hem aan. Blonde sprieten vallen over haar blauwe jas met bontje. 'Zullen we iets gaan drinken?' vraagt ze met hoogrode wangen. Bas weet niet wat hij moet zeggen. Dan knikt hij. 'Oké.'

Twitter: @jacobinevdhoek; Facebook: Boekenwereld