Saint-Amstelveen

AMSTELVEEN Een vrouw duwt haar peddel vooruit en de boot glijdt soepel door het water van het Amsterdamse Bos. Ze draagt een zonnebril en een bikini. Geen hoed of pet. Het zal warm zijn in de brandende zon. Al dagen blijft de wind boven Amstelveen hangen alsof de atmosfeer er geen zin meer in heeft de boel in beweging te brengen, of besmet is door corona. Ik ben uit huis gevlucht; de muren en ramen zijn straalkachels geworden en onze ventilatoren werken als een föhn. Mijn huid glimt en is opgezet, mijn ringen knellen, maar door de verdikking van mijn opperhuid zijn veel van de rimpels in mijn gezicht verdwenen. Een lichtpuntje in de hitte. Het is een schoonheidsspecialist nog niet gelukt hetzelfde resultaat te bereiken.

Aan het einde van de dag zoek ik verkoeling in het bos, wandel ik onder de bomen naar de kinderbadjes, geniet van de schaduw, het vrolijke kindergegil en het gespetter van water. Bij het Groot Kinderbad bewonder ik moeders met hoofddoekjes en lange jurken; lachend en zonder te klagen reiken ze hun kinderen opblaasbandjes en speelgoed aan. Zelf bevochtig ik bij elk zwembad, elk waterkraantje en elk open water mijn benen en polsen. Bij de speelweide liggen mensen languit in de volle zon. Zij liever dan ik.

De laatste maanden en weken ben ik steeds meer gaan beseffen hoe goed we het hebben in Amstelveen. Water, groen, cultuur en recreatie, alles, naast onze voordeur en goed bereikbaar. We kunnen kanovaren of waterfietsen in het Bos, ’s avonds de zonsondergang bekijken aan de Poel, een wandeling afsluiten met een ijsje bij Gia Gelato of een biertje drinken in het Oude Dorp. In het Broersepark kunnen kinderen een balletje trappen en spelen ouderen een potje jeu de boules. Hoezeer de hitte mij de afgelopen dagen heeft tegengestaan, toch probeer ik niet te klagen. Precies zoals mijn moeder mij dat leerde. Wat heeft het voor zin je druk te maken, als de realiteit niet te veranderen is? Dus waan ik mij aan de Côte d’Azur in Saint-Amstelveen, veeg ik het zweet van mijn voorhoofd en leg me neer bij alle beperkingen en geniet van voorbijvarende toeristen in eigen bos.

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

www.jacobinevandenhoek.nl