Gaai
Gaai Henk Breij

Wintervogels in krentenboompje

25 januari 2020 om 07:30 Natuur en milieu

AMSTELVEEN Regelmatig vertelt een IVN-natuurgids in deze rubriek over de natuur. Dit keer kijkt Henk Breij terug op een winterdag in 2019 toen diverse vogels zich in zijn tuin tegoed deden aan vetbollen en pinda´s.

Het is januari 2019, een koude winterdag met loodgrijze wolken en er is sneeuw op komst. In het krentenboompje voor ons huis hangen vetbollen en pindanetjes. Er ligt wat zaad op de voedertafel. Vanuit de woonkamer zie ik twee halsbandparkieten in het boompje landen, waarna ze zich tegoed doen aan de pinda's. Als ik voorzichtig de voordeur open en naar buiten loop om boodschappen te gaan doen kijken de vogels weliswaar verschrikt op, maar ze vliegen niet weg.

Terug van het boodschappen doen begint het 's middags inderdaad te sneeuwen en ik besluit om bij de voordeur wat plaatjes te gaan schieten voor deze column. In het portiek onder het balkon zit ik op een eetkamerstoel met mijn fototoestel op het statief in de aanslag. Ik fotografeer wat kool- en pimpelmezen op besneeuwde takjes en vinken die op de grond de gemorste restjes wegpikken. Tussen de vinken ontwaar ik ook een keep, die in het winterkleed wat lastig van de vinken te onderscheiden is.

Met veel kabaal komen enkele halsbandparkieten aangevlogen en landen op een takje vlakbij de pindanetjes. Langzaam schuifelt er een naar het netje toe en begint er heel secuur een pinda uit te peuteren. Hij pakt hem vervolgens in een van zijn pootjes en peuzelt het nootje op. De camera ratelt gestaag. Als ik genoeg foto's heb geschoten van deze kleurige vogel, landt er ook nog eens een roodborst op een mooi besneeuwde tak, de camera blijft ratelen. De sneeuw valt ononderbroken door en ik maak fraaie winterfoto's.

(tekst gaat verder onder video)

Met veel kabaal en geschetter komt een gaai aangevlogen, die vanwege de karige voedselomstandigheden zijn schuwheid heeft afgeworpen en op nog geen vier meter afstand op de voederplank landt. Wat een schitterende vogel is het toch als je hem van zo dichtbij kunt bekijken. Dat azuurblauwe veertje op zijn vleugel is natuurlijk al bijzonder, maar ook de tekening op zijn kop is opvallend, met kleine opstaande wenkbrauwkuifjes. Dat blauwe veertje leverde de vogel zijn oude naam op: Vlaamse gaai, een naam die inmiddels in onbruik is geraakt. De blauwe kleur is nagenoeg gelijk aan het dure kleurpigment dat Vlaamse meesters als Rubens en Brueghel zich konden veroorloven in hun schilderijen. Het werd gemaakt door het prijzige halfedelsteen lapis lazuli te verpulveren, wat voor de gevierde Vlaamse schilders geen beletsel was in de aanschaf.

Met lichte onderkoelingsverschijnselen ga ik voor de kachel zitten met een groot glas winterthee en een stuk chocolade. De vogels blijven echter om aandacht schreeuwen. Foto's heb ik al genoeg, dus pak ik de filmcamera om ook nog wat filmopnamen te maken.

Wat een prima manier om een op het oog saaie winterdag door te komen.

Het bovenstaande filmpje is ook te vinden op Youtube.

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie