Sporttalent Nienke van Dok: ´Wedstrijden en trainingen zijn een feestje´

AMSTELVEEN Het is een belangrijk jaar voor hardloopster Nienke van Dok. Ze zit in 6 gymnasium van het Amstelveen College en hoopt dit jaar af te studeren. Daarna wacht een toekomst als student in Delft of overzee: mogelijk kiest ze voor een studie in Seattle. Maar eerst maar eens slagen.

Nienke is al jaren fanatiek aan het sporten. Eerst deed ze naast atletiek aan schaatsen. Daar is ze ruim een jaar geleden mee gestopt, omdat ze het gevoel had in beide sporten niet het maximale eruit te kunnen halen. "Dat maakt het sporten minder leuk, als je weet dat er eigenlijk nog meer in zit, maar het komt er niet uit." Daarom richt ze zich nu op het hardlopen. "De keuze voor het hardlopen heb ik uit gevoel gemaakt."

Ook binnen het hardlopen is er voldoende variatie. Ze traint bij atletiekvereniging Aalsmeer. "Ik loop middellange afstanden, van 800 meter tot 5 kilometer. 's Winters doe ik aan cross, hardlopen door het bos. En daarnaast doe ik aan steeplechase. Daarbij gaat het om een afstand van twee tot drie kilometer waarbij je onderweg over verschillende hindernissen moet. Het gaat om vier hordes en een waterbak."

KRACHT Steeplechase is een van de moeilijkste hardloopdisciplines. "Het vraagt een bepaalde techniek. Om de sprong goed te kunnen maken, moet je zorgen dat je precies goed uitkomt voor de horde. Vanwege het springen wordt je ritme steeds onderbroken. Na de landing moet je weer extra aanzetten. Dat kost veel kracht." De waterbak is echter nog lastiger. "Daarvoor moet je precies goed uitkomen, met je voet op de houten balk net voor de waterbak, zodat je goed kunt afzetten. Als je niet goed uitkomt, land je midden in het water. Ik loop op schoenen met spikes, die zorgen voor extra grip en daarmee kun je nog beter afzetten." De waterbak is 90 centimeter hoog en vier meter lang. "Mannelijke topatleten kunnen zo'n sprong in één keer halen, maar dat lukt mij niet."

Hardlopen, en zeker steeplechase is een belastende sport. Bovendien is er kans op valpartijen. "Bij hardlopen is er een zware schokbelasting op je knieën en enkels. Het springen maakt het nog zwaarder voor je gewrichten. Daarom is een goede techniek heel belangrijk. Bij de steeplechase gaat het weleens mis; vallen hoort erbij, dat moet je accepteren. Maar gelukkig komt dat niet vaak voor."

Ze moet het nu even rustiger aan doen. Niet makkelijk voor een hardloopster. "Stilzitten vind ik niet leuk. Maar ik heb last van mijn knie. Dat is niet zozeer een blessure, het heeft meer te maken met mijn leeftijd. Ik groei nog en daardoor zijn mijn knieën kwetsbaarder." Ze kan op dit moment niet veel hardlopen. "Daarom heb ik mijn training aangepast. Ik fiets nu veel, omdat daarbij de knieën minder belast worden." Binnenkort heeft ze echter een wedstrijd, waar ze graag aan mee wil doen. "Ik weet niet of het heel verstandig is, maar ik heb zin om even lekker te racen. Dat heb ik al een tijdje niet kunnen doen."

Wat leuk aan hardlopen is, vindt ze lastig uit te leggen. "Mensen vragen weleens: vind je het niet saai, al die rondjes rennen? Maar nee, dat vind ik dus niet. Ik vind de vrijheid fijn, en het voelt heerlijk wanneer je in een wedstrijd alles hebt gegeven."

BAKKEN Ze traint zes keer in de week. Naast school is er daarom weinig tijd over voor andere dingen. "Toch mis ik niets. Ik ben al jaren gewend om veel te sporten. Trainen en wedstrijden lopen voelt voor mij als een feestje." Naast het sporten mag ze graag bakken. "Ik eet vrij gezond, maar als ik ga bakken, dan kies ik toch voor een taart. Dat moet af en toe kunnen."

Ze zit dit jaar in een examenjaar. Voor de zomer hoopt ze te slagen voor 6 vwo. Daarna wacht mogelijk een buitenlands avontuur. Ze kiest voor de studie Industrieel ontwerp, te volgen in Delft of in Seattle. Ze maakt zich geen zorgen over het examen: ze staat er goed voor. Meeste aandacht behoeft het vak Engels, het vak dat ze straks wellicht juist nodig zal hebben. Maar eenmaal omringt door Engels-sprekenden zal het met de taal wel loslopen, denkt ze. Ze heeft zich al ingeschreven voor de Universiteit van Washington. Dat moest ook, want anders was de deadline voor inschrijving al verstreken. Afgelopen zomer bezocht ze de stad nog. "Ik ben er geboren en heb er tot mijn tweede gewoond. Al herinner ik me daar niet veel meer van." Voor haar ouders is het wellicht even slikken, een overstap naar het buitenland. "Maar ze hebben zelf jaren geleden dezelfde keus gemaakt. Ze vinden het leuk dat ik wellicht naar het buitenland ga, al zullen ze me wel missen.."

TRAINEN Voordeel van Amerika is het voorzieningenniveau voor sporters. "De trainingsfaciliteiten voor sporters zijn daar erg goed. En daar sport ik met meiden van het hetzelfde niveau of hoger." Dat zou goed zijn voor haar sportieve carrière. "Ik hoop natuurlijk ooit EK's, WK's en zelfs de Olympische Spelen te halen. Maar ik kijk niet te ver vooruit. Ik wil zo goed mogelijk worden, proberen om alles uit mezelf te halen. En dan kijken hoever ik kan komen." Trainen is het toverwoord om beter te worden. "En dan gaat het niet om zoveel mogelijk trainen, maar vooral om goed te trainen. Het is belangrijk om overbelasting te voorkomen."

Haar voorbeeld is Susan Krumins, een lange afstandsloopster. "De lange afstand wordt gedomineerd door Afrikaanse lopers, zij is de enige Europese atlete die daar tussen loopt." Krumins baarde in september opzien met haar prestatie tijdens het WK atletiek in Doha. Ze eindigde als zevende op de 10 kilometer met een zeer korte trainingsvoorbereiding. Door een parasiet was ze erg verzwakt en kon ze drie maanden niet trainen.

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met AmstelveenSport.

Naomi Heidinga

Eerder in de serie Sporttalenten: kajakker Olaf Staal, roeister Annelotte Maitland, wielrenster Riejanne Markus, floretschermer Daniël Giacon en talentenbegeleiders Ron Berteling en Berit Gunderson.