Schermtalent Daniël Giacon wil naar Olympische Spelen

AMSTELVEEN Floretschermer Daniël Giacon (18 jaar) heeft maar één droom: hij wil naar de Olympische Spelen. Om dat doel te bereiken traint hij dagelijks, soms zelfs twee keer per dag. Naast de sport is een opleiding van groot belang: in het schermen valt naast de roem niet veel te verdienen.

Als kleuter gebruikte hij alles wat voor handen was als zwaard. Wat zijn ouders hiermee aan moesten, wisten ze niet. Tot een collega van zijn moeder hen wees op schermen. Was dat niets voor Daniël? Op zijn zesde kwam hij voor het eerst met de sport in aanraking. Hij was direct verkocht. Inmiddels beoefent hij al dertien jaar de schermsport. En niet zonder succes: hij staat momenteel 59ste op de wereldranglijst. Vijftien keer werd hij Nederlands Kampioen in verschillende categorieën. Voor Daniël is dat echter niet genoeg. Hij wil naar de Olympische Spelen. En dat niet alleen, hij droomt van een gouden plak. "Als ik iets doe, dan doe ik het goed. Ik weet niet of het gaat lukken, maar je moet de lat voor jezelf hoog leggen. Een droomdoel hebben, waar je naartoe kunt werken. Ik ben nog jong en ik wil het maximale uit de sport halen." Het is geen gemakkelijke opgave, want om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen moet hij tot de top zestien van de wereld behoren. Met zijn gedrevenheid en talent kan het hem echter zo maar gaan lukken. In het afgelopen jaar heeft hij enorme sprongen voorwaarts gemaakt.

"Na de havo heb ik een tussenjaar gehad. Ik ben een jaar niet naar school gegaan om me te kunnen concentreren op de sport. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen: ik stond eerst 142ste op de wereldranglijst; na een goed EK schoof ik op naar plek 72 en mijn huidige 59ste plaats heb ik te danken aan een goede presentatie op het WK." Na een vakantie is hij in september begonnen met de opleiding Facility Management aan de Haagse Hogeschool. Daarnaast traint hij dagelijks. Elke doordeweekse avond is hij te vinden in het Frans Otten Stadion in Amsterdam. Daarnaast doet hij krachttraining en in het weekend zijn er wedstrijden. Het is een strak schema, waardoor er niet veel tijd voor andere dingen overblijft. Zo kan hij niet volop proeven van het studentenleven. Maar Daniël zou het niet anders willen. "Al toen ik op de middelbare school zat, moest ik partijtjes missen vanwege het schermen. Ik ben niet anders gewend. Schermen is een belangrijk deel van mijn leven, ik haal veel plezier uit de sport. Het is een uitlaatklep. Ik houd niet van stilzitten. Als je doet wat je leuk vindt, is het niet erg wanneer daar dingen voor moeten wijken."

NIET OP TV Schermen is in Nederland geen grote sport. Zo'n drieduizend mensen doen in Nederland aan schermen. "Sinds jaren komt er nu weer een lichting jonge schermers die het internationaal gezien ook goed doet. Dat is belangrijk voor de sport. Dat de sport niet zo populair is heeft met verschillende dingen te maken. Voor leken is de sport lastig te begrijpen. Het gaat heel snel en het is lastig te zien wanneer iemand een punt maakt. Daarom zie je schermen niet vaak op tv. Dat maakt de sport voor sponsoren minder interessant. Bij voetbal kun je volop logo's op het voetbalshirt kwijt, bij ons is dat lastiger. Op YouTube zijn wel veel filmpjes van wedstrijden te zien. In het buitenland is de sport veel populairder. Italië is een echt schermland. Daar hoef je niets aan mensen uit te leggen, ze weten wat de sport inhoudt. Ook in Rusland en Frankrijk is de sport groter dan in Nederland."

Omdat je niet van het schermen kunt leven, is een goede opleiding heel belangrijk. "Met de schermsport valt niet veel te verdienen. Het is een dure sport, vooral vanwege de internationale toernooien. In Nederland worden ook wedstrijden georganiseerd, maar wil je punten pakken voor de wereldranglijst, dan moet je meedoen aan wedstrijden in het buitenland. Ik heb een aantal sponsoren, daarvan krijg ik bijvoorbeeld mijn schermkleding. Tickets en hotels moet ik zelf betalen. Omdat de medaillekansen voor Nederlandse schermers klein zijn, krijgt onze sport geen geld van het NOC*NSF. Dat is heel jammer, want daardoor krijgen de goede schermers in Nederland geen kans om te groeien. Dat houdt de sport klein en blijven we de financiële ondersteuning van het NOC*NSF mislopen. Een hardnekkige vicieuze cirkel. Sponsoren zijn voor mij dus heel belangrijk. Die komen echter niet vanzelf, daar moet je wat voor doen. Je moet een beetje jezelf verkopen. Lastig, maar het hoort er nu eenmaal bij. Alles voor de sport."

BLAUWE PLEKKEN Nu hij wat ouder is, probeert hij bij een trip naar het buitenland ook wat van het land te zien. "Toen ik nog op de middelbare school zat, kon dat niet. 's Maandags moest ik immers weer naar school. Ik ben inmiddels naar exotische oorden geweest als Dubai en Sjanghai en binnenkort ga ik naar Tokio. Dan is het wel leuk als je iets van de stad kunt zien." Hij heeft nog jaren de tijd om beter te worden. "Schermers kunnen gemiddeld tot hun 35ste meedraaien in de top. Heel blessuregevoelig is de sport niet: alleen voor je knieën is het schermen zwaar. Door je enkels gaan komt ook voor. Het schermen zelf is niet gevaarlijk: dankzij het pak en masker kan er niets gebeuren. Mijn lijf wordt beschermd door vier lagen. Ik houd er soms alleen blauwe plekken aan over."

Daniël leert veel van de bondscoach, een Italiaan. "Ik ben al een aantal keer op trainingskamp in Italië geweest. Daar heb ik de kans om tegen topschermers te schermen. Hier in Nederland is de uitdaging minder, omdat er niet veel spelers van mijn niveau zijn." Geïnteresseerd in een samenwerking met Daniël? Kijk op www.danielgiacon.nl. Naast sponsoren, wordt hij gesteund door AmstelveenSport.

Naomi Heidinga