Het is groen en het kwaakt

AMSTELVEEN Regelmatig vertelt een lid van IVN Amstelveen in deze rubriek over de natuur. Dit keer gaat Edith Kuiper in op de kikker.

De temperatuur stijgt. Het riet in de sloten schiet omhoog. Kikkers laten weer van zich horen. Vooral 's avonds, als de vogels hun snaveltjes toe hebben gedaan, zetten ze het op een kwaken.

In de voorbije jaren '70 en '80 daalde het aantal groene kikkers dramatisch en leek hun gekwaak voorgoed voorbij te gaan. Door verbetering van de waterkwaliteit nam de kikkerpopulatie in de 90'er jaren gelukkig weer toe.

WIE VAN DE DRIE Er leven in onze omgeving drie soorten groene kikkers: de poelkikker of kleine groene kikker, de meerkikker of grote groene kikker en de bastaardkikker of middelste groene kikker. Als je enkel op hun uiterlijk moet afgaan, dan zijn die drie moeilijk van elkaar te onderscheiden, want alle hebben ze zwarte vlekken en over de rug een groene streep. In hun geluid zijn de verschillen duidelijker, maar dan nog is het niet makkelijk. De kikker die op de foto hiernaast op een waterlelieblad zat, had kennelijk weinig reden meer tot kwaken of was niet van het mannelijke geslacht. Kikkermannen kwaken vooral als ze behoefte hebben aan vrouwelijk kikkerschoon, vaak al in april, totdat ze er ergens in juni weer genoeg van hebben om zich voort te planten en hun twee uitwendige kwaakblazen tot het volgend voorjaar geen dienst meer doen.

KIKKER OF PAD Veel mensen weten sowieso niet of ze wel met een kikker van doen hebben. Een ander amfibie kan namelijk voor verwarring zorgen: de pad. Maar gelukkig is het verschil tussen kikker en pad wél duidelijk. De twee lijken qua vormen wat op elkaar en maken beide een kwakend geluid, maar daarmee hebben we het wel zo'n beetje gehad met de uiterlijke overeenkomsten. Kikkers hebben over het algemeen een gladde vochtige huid en een slanke lichaamsbouw. Met hun lange achterpoten met zwemvliezen kunnen ze goed springen en snel zwemmen. Ze bevinden zich veel meer dan padden graag in het water. Padden hebben meestal een droge wrattige huid en zijn lomp. Met hun korte achterpoten kunnen zij niet springen. En er is nog een verschil. Ga in het voorjaar maar eens in een poel of sloot op zoek naar de eitjes van kikkers en padden: padden leggen hun eieren in snoer. Kikkers doen dat in groepen: kikkerdril.

Er komen in Nederland nog meer kikkersoorten voor dan de groene en bruine kikkers die we in Amstelveen veel zien. Waarnemingen van boomkikker en heikikker worden steeds algemener. De boomkikker huist in de Amsterdamse Waterleidingduinen en de heikikker rukt op in noordelijke richting. Ik hoop die soorten ook nog eens in ons stadje aan de Amstel te mogen zien!

Edith Kuiper