Jacobine van den Hoek
Jacobine van den Hoek Tammy van Nerum

Ode aan boeken(kast)

5 juni 2019 om 13:46 Lokaal/Column

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.


Jaren geleden heb ik iets gedaan waar ik spijt van heb. Enthousiast geworden door eigentijds ideeën, deed ik wat iedereen deed: ik trok mijn boeken uit de kast. Ik sorteerde ze en behield alleen die boeken waar ik echt geen afscheid van kon nemen: mijn jeugdboeken van Thea Beckman, die ik ooit stiekem, met een zaklantaarn onder mijn dekbed, tot diep in de nacht las. Of de reeks van ´De stam van de holenbeer´ waardoor ik me wekenlang in de prehistorie waande en meeleefde met Ayla, die werd opgevangen door een groep verstoten neanderthalers. Als ik las voelde ik haar liefde, haar onzekerheid en haar nieuwsgierigheid naar de sjamaan.

Met pijn in het hart deed ik al mijn thrillers, romans en biografieën in een doos en zette deze bij kringloopwinkel De Boemerang. Daar stonden ze; tussen speelgoed, kinderstoeltjes, keukenapparaten, servies en andere afgedankte spullen. Als een afgeworpen huid. Boeken die mijn smaak verraadden. Boeken die mij in de loop der jaren hadden gevormd. Boeken die mijn wereld hadden vergroot waardoor ik later dingen buiten mijn eigen leefwereld beter begreep. Ik had ze niet meer nodig. Het minimalisme-virus had ook mij besmet. Met de boeken verdween een deel van mijn identiteit uit de woonkamer.

Bij De Boemerang keek ik nog een keer om. Ik twijfelde. Pakte een boek uit de doos, Het parfum, en legde het met een zucht terug. Nu moest ik doorpakken. Thuis ruimde ik de handjevol achtergebleven boeken op. Een select aantal kookboeken kreeg een plekje in de keuken. De reisboeken behielden hun plekje in de kamer als bewijs van mijn bezoek. Dat deel van mijn identiteit mocht blijven bestaan.

En nu – jaren later – heb ik spijt. Ernstige spijt. Ik voel het vooral als ik bij mensen binnen kom met een 'ouderwetse' boekenkast. Op het moment waarop je even alleen wordt gelaten omdat er iets te drinken voor je wordt gehaald. Wanneer je ogen langs de titels glijden. Wanneer je een inschatting kunt maken van iemands interesse. Hoe breed is deze? Soms sta ik versteld over onderwerpen die de bewoner kennelijk zo hebben aangetrokken dat er een boek over is gekocht. En daarom stap ik binnenkort binnen bij Co van der Horst. We zijn om! We zullen onze woonkamer opnieuw met een boekenkast verfraaien. En stapje voor stapje zal onze identiteit weer in ons huis terugkeren zodat iedereen kan zien wie we zijn.

www.jacobinevandenhoek.nl

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie