Column Jacobine: Als er keus is, kies je

AMSTELVEEN We moesten erom lachen en vonden het schattig. Het liefst droeg onze peuterzoon een prinsessenjurk. Regelmatig drentelde hij op o-beentjes door de kamer en liet hij het rokje wapperen. Zijn lievelingsspeelgoed was een draaipuzzel met drie prinsessen erop. Daarvan kocht ik ook een dekbed, blij dat ik mogelijk in ons jongenshuishouden een vrouwelijke evenknie zou krijgen. Maar ballen waren ook favoriet. Daar kon je keihard tegenaan schoppen. En wat een lol als het ding via een schilderij weer op de grond stuiterde. Oef, het was goed dat de bal zo zacht was. De jongens lagen na een verschrikte uitroep van mij krom van het lachen. En wanneer ik mijn stem verhief werd de situatie volgens hen nog grappiger. Vervolgens rolden ze stoeiend over de grond. Als echte jongens.

Er waren meer peuters die roze als lievelingskleur hadden. Een jongen uit de buurt droeg dagelijks jurken en hield ervan zijn haren in een staart te dragen. Een leuk ventje dat graag paradeerde. Hij wapperde met zijn handje als hij in de lach schoot en wij vonden dat amusant en corrigeerde dat niet. Waarom zouden we? 

Kleine jongens worden groot. Ergens was er een moment dat onze zoon geen prinsessenovertrek meer wilde en hij verlegde zijn interesse naar voetbal en games. Bij de buurjongen ging dat anders. Hij is inmiddels een zij. Ik huilde tranen van ontroering toen ik dat hoorde; wat mooi dat iemand in onze maatschappij kan zijn wie hij/zij is. Maar… Ze heeft het zwaar. Ze is anders. Klasgenoten gniffelen om haar en er worden dingen tegen haar gezegd. Als grap. Maar zo ervaart ze het niet. Haar naasten maken zich zorgen en missen haar uitbundigheid. Helaas, zijn wie je bent heeft blijkbaar ook een prijs. 

Soms denk ik dat het voor jongeren lastig is een keus te hebben. Ik vraag me ook af of de genderzoektocht soms niet mede wordt veroorzaakt door het puberbrein. Is het voor sommigen geen puberexperiment of tegendraadse beweging? Voor de buurjongen durf ik dat te ontkennen. Maar ook ik speelde vroeger met auto’s en zat vaak vol schaafplekken en blauwe plekken van het spelen. Lezen en met barbies spelen deed ik ook. Ik weet zeker dat als ik nu een puber zou zijn, ik erover na zou denken: ben ik een jongen of een meisje? Want als er keus is, wil je kiezen.

Op Paarse Vrijdag was ik solidair met LHBTIQ+ 

www.jacobinevandenhoek.nl