Afbeelding
Aleid Offerhaus
Column IVN

Kruid in de war

19 september 2020 om 10:00 Natuur en milieu

AMSTELVEEN Zo afhankelijk als mensen zijn van sommige planten, zo groot is hun afkeer van andere. Duivelsnaaigaren – de naam zegt het al – heeft geen goede reputatie. Warkruid of Cuscuta komt niet vaak genoeg voor om een plaag te zijn, hoewel uientelers er last van schijnen te hebben. Het pispotje – lid van dezelfde familie als het warkruid - is ook zo’n voorbeeld van een plantennaam, die geen recht doet aan de plant, haagwinde in dit geval, die van een indrukwekkende schoonheid is (en plassen doe ik liever ergens anders).

Tot deze zomer had ik nog nooit warkruid gezien en zoals dat gaat wist ik, toen ik haar zag, meteen dat het om warkruid ging. Alleen met een loepje kan je haar schoonheid iets dichterbij halen, maar om haar nu mooi te noemen gaat misschien iets te ver. Het is een bijzondere plant en ze maakt inderdaad een warrige indruk.

De meeste planten stellen eisen aan de grond waarin ze wortelen en willen niet door iedere vlieg die voorbij komt bestoven worden. Deze plant heeft een specifieke, andere plant nodig. Na ontkieming moet het plantje binnen een aantal weken de juiste waardplant vinden, die geschikt is om al linksdraaiend te enteren, anders sterft ze. Warkruid is een stengelparasiet, die met kleine zuignapjes (haustoriën) voedsel uit de stengel van de waardplant haalt. Haar piepkleine bloemetjes moeten wel bestoven worden, anders zet ze geen zaad. Ik had enige moeite om de waardplant te determineren, die in het voorjaar uitbundig gebloeid had en nu alleen nog te determineren was aan de hand van haar zaad, een harig peultje. Vleugelbrem, een bijzondere bremsoort, die in Zuid- en Midden-Europa voorkomt, heeft in plaats van blad een gevleugelde stengel, een ideale waardplant dus voor een stengelparasiet. Het leek de waardplant niet te deren. Ze was rijkelijk behangen met peultjes en haar voortbestaan leek veiliggesteld.

Mijn tante is in de war. Ze is 98 en weet haar onbegrip op een charmante manier te maskeren. Ik ben niet snel in de war. Nu wel. Ze lacht naar me, maar Aleid bestaat niet meer in het hoofd van mijn tante. Nu is ook een stukje van mij weg. Warkruid mag dan een parasiet heten, maar de waardplant gaat er niet aan ten onder. Ik hoop vleugelbrem ooit nog bloeiend te zien, maar dan moet ik wat vroeger naar het zuiden. Voor warkruid kan je thuisblijven. Kijk maar op waarneming.nl.

Tekst en foto: Aleid Offerhaus

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie