Column Jacobine: De bypass

AMSTELVEEN Zijn handen begonnen te tintelen en de woorden die hij wilde uitspreken kwamen niet. Het lichaam waar hij altijd op vertrouwde leidde een eigen leven. Het werd niet meer aangestuurd door zijn hersenen, zijn wil werd genegeerd, opzijgeschoven als een lastig, zeurend kind dat om aandacht vroeg. Woorden rolden uit zijn mond alsof hij een fles whisky had gedronken. Maar hij hield helemaal niet van whisky. Liever dronk hij een glas wijn.

De voorbereidingen zijn gedaan, de weg is geëgaliseerd en werkmannen maken zich klaar om te plaveien. Nog heel even en dan zal de A9 bij Amstelveen worden afgesloten. Nog even en dan zullen graafmachines met grote happen gaan graven. Dieper en dieper, zodat de weg een inkeping en tunnel wordt in het hart van Amstelveen.

Hij wist gelijk wat er aan de hand was. Hij greep zijn mobiel en toetste het alarmnummer in. De ziekenbroeders stonden binnen een mum van tijd voor de deur, deden wat ze moesten doen en stelden hem gerust. ‘Relax,’ zei de broeder - een grote tattoo sierde zijn arm. ‘Het komt goed.’ Hij wilde antwoorden, maar vond de woorden niet meer in zijn vocabulaire. Dit komt nooit meer goed, dacht hij. De verpleger zei maar wat; het is zijn werk.

Met bulldozers is de nieuwe weg al geëffend. Nog even en het asfalt gaat erop. Met flyers, krantenartikelen, exposities en bijeenkomsten worden stadbewoners geïnformeerd en toch zal de afsluiting voor sommigen als een verrassing komen. Er zal ongemak zijn. Frustratie. Bewoners zullen boos worden en klagen over de rotzooi die het geeft.

Een patiënt met een bypass herstelt in eigen tempo, maar met een half tot een jaar moest hij wel rekening houden. In de eerste periode mocht hij weinig: niet tillen, tuinieren en timmeren. En zelfs mocht hij de hond niet uitlaten. Het zou beter worden, zei men. Dat vond hij lastig te geloven. Soms reageerde hij zijn frustratie af op naasten. Het ging vanzelf, alsof een duiveltje in hem was gekropen en gemene dingen influisterde. Daarna kreeg hij spijt.

Een paar jaar moeten alle Amstelveners met de bypass leven. Maar in 2027 zal door een gloednieuwe, verdiepte, deels overkapte snelweg het oude en het nieuwe Amstelveen verbonden zijn. Ellende gaat voor de vreugde.

De ziekenbroeders kregen gelijk. Hij herstelde! Wonderbaarlijk! Lijden gaat voor herstel.

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

www.jacobinevandenhoek.nl