Column Jacobine: Traditiestress

AMSTELVEEN Op de dag van Sint Maarten was de uitgeholde knol bij de voordeur van de boerderij het teken dat er iets te halen viel. De oogst was binnen. De winter kon beginnen. En iedereen die het nodig had werd op deze dag barmhartig behandeld. Gezinnen liepen van deur tot deur en vulden de ransels op hun rug. Ook op Halloween werd binnengehaalde oogst gevierd door de Kelten. Tegelijk geloofden ze dat op Samhain de ‘deur’ van de onderwereld werd geopend waardoor zielen en wezens de wereld konden bezoeken.

Hoewel het Keltische Halloween Sint Maarten langzaam aan het verdringen is staan er op vrijdag 11 maart nog steeds veel uitnodigende kaarsjes in de Amstelveense wijken. Ook bij onze deur brandt een kaars.

De deur is nog niet open en ik hoor al kinderstemmen zingen. Schouder aan schouder staan ze op onze stoep. In hun ene hand een lampion en in de andere een zak. Met engelenstemmen zingen ze hun lied. Maar al bij de laatste noten glijden blikken naar de met snoep gevulde kom die ik had meegenomen. Karakters tonen zich: het ene kind neemt lang de tijd en pakt ten slotte één snoepje, en een ander grijpt zoveel ze kan. Vaak is het een ouder die vanaf een afstand roept dat ze nog moeten bedanken, wat de meesten razendsnel doen. Daarna stappen ze weg, op naar de volgende deur, het volgende liedje en het volgende lekkers.

De volgende feestdag staat in het teken van een andere goedheiligman. Deze Sint Nicolaas, bisschop van Myra, stierf 6 december 342 na Christus. Later kreeg hij een naamdag en ontstonden er verhalen rondom zijn persoon. Ook hij was barmhartig, net voor de winter, en gooide volgens verhalen cadeaus door de ramen. Net als de Kerstman, Santa Claus. Deze heiligman staat te trappelen om in december zíjn cadeaus te schenken.

Toen onze kinderen jong waren hield ik van Sinterklaas. Ik genoot van de gespannen smoeltjes, de blije kreten ’s morgens vroeg en troostte ze als het op 5 december allemaal iets te veel was geworden en de traan de lach had verdrongen. Onze kinderen zijn nu ouder, bovendien is er een ethische discussie ontstaan wat een grauwe sluier over het feest heeft geworpen. Toch hebben we ook dit jaar loten getrokken voor te maken surprises. In ons gezin blijft deze traditie nog even behouden. Maar hoelang nog? Welke tradities overleven de tijd?

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

www.jacobinevandenhoek.nl