Column Jacobine: Check en verdeling

AMSTELVEEN Sandra houdt haar mobiel als een waarschuwingsteken voor zich en toont Stella het scherm van de Corona Check Scanner. ‘Mag ik je QR-code zien?’ Ongelovig kijkt haar vriendin op. ‘Meen je dat nou?’ ‘Ja,’ zegt ze, zonder van kleur te verschieten. ‘Ook vrienden kunnen het met zich meedragen, hè.’ Haar gezicht blijft serieus. ‘Je bent toch gevaccineerd? Wat is het probleem?’ Traag steekt Stella haar hand in haar tas, dan schudt ze haar hoofd. ‘De 1,5 meter regel is opgeheven,’ zegt ze fel. Secondenlang kijken ze elkaar aan. Net als vroeger, toen ze een wedstrijdje deden wie het eerst in de lach zou schieten. Vandaag wint niemand. Sandra knijpt haar ogen samen en perst haar lippen op elkaar. Waarom vat Stella haar vraag op als een blijk van wantrouwen? Zo vreemd is het toch niet wanneer je jezelf tegen het virus wilt beschermen? De vriendinnen hebben elkaar hierna niet meer gezien.

Met een zucht slaat Sanil zijn boek dicht. Hij heeft nu al twee uur achtereen in de bibliotheek Amstelland zitten leren. De letters vervormen langzamerhand voor zijn ogen en hij heeft een droge keel gekregen. Normaal gesproken neemt hij na een uur een kop koffie bij de koffiemachine van de bieb of beneden bij boekhandel Libris Venstra. Dan bladert hij door een krant of tijdschrift en kruipt daarna weer achter zijn laptop of boek. Maar vandaag is dat niet mogelijk. En morgen ook niet. Zolang de regering aan de horeca vraagt om een test- of vaccinatiebewijs te tonen zal hij het moeten doen met zijn flesje water. De beslissing om goed voor zijn lichaam te zorgen wordt afgestraft met ontzegging van koffie. Werd hij relatief vaak staande gehouden door de politie op basis van zijn huidskleur, nu wordt hem ook nog eens de toegang ontzegd. In wat voor wereld leeft hij?

Met een druk op haar mobiel beëindigt Ming-Li het gesprek met haar familie in Wuhan. Haar moeder redt het nu wel zonder haar vader; hij heeft het virus niet overleefd. In het begin, toen het gevaar van het virus werd ontkend ging het hard in haar geboortedorp. Veel doden zijn niet eens geteld. En nog steeds wordt onvermogen verbloemd met rooskleurige getallen. De mensen zijn gek. Ook hier, in Nederland. Virusontkenners zouden eens met haar familie moeten praten. Waarom laat niet iedereen zich vaccineren?

Wiens waarheid is waar? Komt de verdeling tussen mensen ooit weer goed?

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

www.jacobinevandenhoek.nl