Jacobine van den Hoek
Jacobine van den Hoek Tammy van Nerum
Column Jacobine

De test

26 augustus 2020 om 11:45 Column

Ik rij de teststraat in bij de RAI, stop bij een loket met een plastic zuil, laat mijn raam zakken en noem de naam van onze jongste. Hij weet intussen wat er gaat gebeuren: bij een tweede loket wordt eerst een staafje in zijn keel gestoken en daarna een tweede in zijn neus. Diep. Heel diep. Net als twee weken geleden. En dan volgt het wachten. En thuiszitten. ‘U ontvangt de uitslag telefonisch binnen 48 uur.’ We zwijgen. We weten intussen dat het langer duurt.

We dachten ervan af te zijn. We kregen een negatieve uitslag, positief voor ons. Geen corona! Maar toen mijn zoon me op de laatste dag van de hittegolf meldde dat ze op het schoolplein door de regen hadden gerollebold en hij de dagen erop steeds nasaler ging praten begon ik me mentaal voor te bereiden op opnieuw lange dagen thuis, met een kind die nergens naartoe mag.

Corona leert me om flexibel te zijn. Me steeds weer aan te passen aan een nieuwe realiteit. Ons gezin moet omgaan met veranderingen. Teleurstellingen. Zoals ook onze jongste, hij moest dankzij een snotneus en koorts de introductie van zijn brugklas missen.

Als je echt iets wilt, en doorzet, kun je alles bereiken. Ons principe staat al een tijdje op losse schroeven. Veel dingen liggen buiten ons bereik. Verwachtingen moeten worden bijgesteld. Deze week zou ik het huis, voor het eerst sinds maart, weer voor mezelf hebben. Geen jongens meer die met een zwemtas naar De Kanovijver trekken en daar naar mijn idee veel te kort verblijven. Geen kinderstemmen meer. Geen scheldwoorden en reprimandes van mijn kant. En geen gebedel meer om geld. Afgelopen woensdag zou de coronatijd én de vakantie echt ten einde zijn. Ik rekende erop. Verlangde ernaar. Wist dat we naar het nieuwe normaal zouden gaan. Totdat hij begon te snotteren.

Uit ervaring weten we dat het lang duurt voordat we een uitslag krijgen en dat onze zoon tot die tijd binnen moet blijven. Zelf zijn we ook voorzichtig geweest en liep ik als een melaatse met een mondkap over straat. Toch belt een GGD-medewerkster dit keer binnen 24 uur: de test is negatief. Alweer. Maandag mag de jongste eindelijk zijn klasgenoten ontmoeten. En mag ik mijn computer voor het eerst in lange tijd in een leeg huis starten. Ik ben eraan toe. Maar weet, corona zal onze flexibiliteit voorlopig blijven testen.

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen.

www.jacobinevandenhoek.nl

Deel dit artikel via:
advertentie
advertentie