Hemels feest

AMSTELVEEN Het bord bij de ingang van het Amsterdamse Bos is geel, maar had net zo goed knalrood kunnen zijn. Er staan geen uitroeptekens op. En ook geen icoontjes waaruit toenemende frustratie en onmacht spreekt. Ik lees de tekst, ben eerst verbaasd en begin daarna te grijnzen. Hier is een machtsmiddel ingezet. Een noodoplossing. Pontificaal is het verbodsbord op een paal met hippe stickers bevestigd; Ersan, Ron’s Crew en Grubs Hippy.

Vanaf nu is de toegang tot het bos van twaalf uur ’s nachts tot zes uur ’s morgens verboden. Iedereen die het waagt om dan langs het bord te stappen krijgt een boete. 390 Euro maar liefst. Een flink bedrag voor een ommetje in de maneschijn. Het Amsterdamse Bos heeft een unicum. De laatste keer dat er een avondklok was, was in de vorige eeuw, in de jaren ’40.

Het is zondagochtend. Augustus. Op de parkeerplaats bij het gemeentehuis heerst een serene stilte. De eerste vogels zingen de dag een goedemorgen toe en een grijsbruin konijntje hupt uit een bosje bij het water. Waar het gras in stenen overgaat blijft hij stokstijf staan. De doorgaans lege parkeerplaats ziet er kleurig uit. Het konijntje snuffelt aan een halfleeg flesje en knabbelt aan een stukje plastic met daarin een voor hem onbekende, maar heerlijke geur. Hij vindt de honderden lege, gele, blauwe, rode en groene ballonnen machtig interessant en duwt er met zijn pootje tegenaan. Als hij is uitgespeeld blijft hij nog een hele tijd zitten. Totdat de kleuren voor zijn ogen beginnen te vervormen, zijn hoofd zwaar wordt en het hem niet meer lukt rechtop te zitten. Ten einde raad laat hij zich vallen en strekt zijn pootjes hulpeloos naar de kolkende lucht. Hij vindt de kleuren allang niet meer mooi en heeft spijt van zijn nieuwsgierigheid. Dat denkt hij voordat hij naar de konijnenhemel vliegt.

Op maandag arriveren de eerste ambtenaren al vroeg. Hen is meteen duidelijk wat er is gebeurd. Het is niet de eerste keer dat de jongeren zich uiten tegen het saaie c#-leven en hun frustratie van zich afdansen en kletsen op een verlaten terrein of open vlakte in het bos. Als pater familias moest de burgemeester een antwoord geven op het gedrag van de Amstelveense pubers. Illegale feesten moeten worden aangepakt, maar een puberbrein is niet makkelijk te bereiken. De maatregelen zijn verregaand. En ik vraag me af: zijn ze wel toereikend?

Jacobine van den Hoek werkt en woont met haar man en drie zoons in Amstelveen. Ze schrijft wekelijks over dingen die zij meemaakt en haar opvallen. 

www.jacobinevandenhoek.nl